Testowy Teatr Korez

KASA BILETOWA

CZYNNA PN-PT (OPRÓCZ ŚWIĄT)
W GODZ. 14:00-18:00
ORAZ GODZINĘ PRZED SPEKTAKLAMI
TELEFON: 32 785 70 15

UWAGA! Od 20 marca do odwołania kasa jest czynna tylko w środy w godzinach 15:00–18:00
| Zarejestruj| Zaloguj

Spektakle archiwalne

Niedźwiedź. Oświadczyny

Na scenie: Elżbieta Okupska, Mirosław Neinert, Piotr Warszawski
(druga obsada: Katarzyna Tlałka, Mirosław Neinert, Robert Talarczyk)

Tekst: Antoni Czechow
Reżyseria: Maciej Ferlak
Premiera: 11 października 1996

Czas trwania: 75 minut

Spektakl prezentowany m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Malta 97 w Poznaniu i na Festiwalu Teatrów Ogródkowych 97 w Warszawie - Specjalne Wyróżnienie Aktorskie dla Elżbiety Okupskiej. Złota Maska dla Piotra Warszawskiego.

STRASZNY JEST ZWYKŁY BIEG RZECZY...
...prawdziwie przedstawić życie i przy sposobności pokazać, jak dalece odbiega ono od normy
A. Czechow (1860-1904)

FOTO

archiwum teatru

RECENZJE

Aktorzy zastosowali ostre środki wyrazu stawiając na komizm sytuacyjny, a nie na XIX-wieczną rosyjską rodzajowośó. I wygrali. Czechow ocalał, choć jest inny od tego, do którego przywykliśmy. Publiczność bawi się cudownie, choć musi wiedzieć, że mówi się tutaj o czymś niepokojąco uniwersalnym. O pazerności, chamstwie, głupocie, które to cechy czynią z ludzi ludzików, a z życia tragikomiczną wegetację.

Krzysztof Karwat

Śląsk

Właściwie tekst tym aktorom nie jest potrzebny. Służy do wzmacniania pauz i rytmu spektaklu, jakiejś zewnętrznej formy. Liczy się obecność. Sytuacja człowieka, który staje się aktorem. Aktor, który ma świadomość swojej obecności. Jest taki piękny motyw przewijający się w Czechowie Teatru Korez. To szachownica z rozstawionymi figurami. I gra w szachy z samym sobą. Ważne: nie z innymi, ale samym sobą.

Artur Wawryszuk

Loża

Obecna inscenizacja nieznacznie tylko odbiega od literackiego oryginału, natomiast w sposób znaczący przywraca autorowi „Wiśniowego sadu” (w pierwotnym kształcie będącego wszak komedią!) to, co było dlań sprawą najważniejszą: refleksję nad nienormalnością świata, bez przymiotników. I dlatego w Korezie świat Czechowa nie jest ani carski, ani ziemiański, ani nawet rosyjski - jest to po prostu świat ludzki, a przez to właśnie tak groteskowo nieludzki. Nienormalne? Tak, bezsprzecznie. A co jest normalne?

Jan Andrzej Fręś

z programu

Interpretacja aktorska czechowowskich „scenicznych żartów” jest koncertowa. Obie jednoaktówki grane są na granicy komedii i farsy, farsy i groteski, ale w niczym to Czechowowi nie ujmuje. Takiej premiery inne teatry mogą Korezowi tylko pozazdrościć.

Danuta Lubina-Cipińska

Gazeta Wyborcza

W przedstawieniu Teatru Korez nie ma łatwizny, choć patronują mu najwyraźniej ekspresja i brawura. Spektakl, trzymany w ryzach scenicznej dyscypliny, imponuje konsekwencją interpretacji i migotliwym aktorstwem. Zbieżność pomiędzy dowcipem na scenie, a podejrzeniem widowni, że „takie rzeczy” mogą przydarzyć się każdemu w chwili zapomnienia, stanowi o powodzeniu tego przedsięwzięcia. (...) poszczególne sceny są precyzyjnie skomponowane w obrazie, w tempie, a przede wszystkim w kontaktach pomiędzy bohaterami. Dużo w tym spektaklu pauz, a każda podnosi temperaturę dowcipu, zawsze ma bowiem swoją pointę i ciąg dalszy. Czechowowskie jednoaktówki w Korezie to także popis profesjonalnego aktorstwa. Świetne role Piotra Warszawskiego polegają nie tylko na natychmiastowej i kompletnie zaskakującej zmianie powierzchowności, ale przede wszystkim na tym, że zmienia się także wnętrze jego bohaterów. Właściwie trudno powiedzieć, jakim aktor czyni to sposobem, wiemy jednak na pewno, że jest to dużo więcej niż tylko przeczesanie fryzury i skurczenie mięśni.

Henryka Wach-Malicka

Dziennik Zachodni